The Lachy Doley Group - Conviction (2015)

Orgelrock is al heel lang een bekend verschijnsel in de popgeschiedenis. Jaren zeventig rockgroepen als The Nice en Emerson, Lake and Palmer (ELP) waren de paradepaardjes van de Engelsman Keith Emerson. Uiteraard Jon Lord van Deep Purple niet te vergeten. In Nederland hadden we Rick van der Linden van Ekseption en Thijs van Leer mocht naast zijn jodelwerk en ‘dwars’-gefluit ook graag tekeergaan op een Hammond B3 orgel. Dit laatste vaak tot afgrijzen van meestergitarist Jan Akkerman.
In de bluesgeschiedenis kennen we ook een aantal Hammondhobbyisten die tot ware vedetten uitgroeiden op dit zware instrument. Booker T Jones is misschien wel de bekendste onder de bluesorgel-specialisten. Bruce Katz niet te vergeten. De ex-Allman Brother toetsenist kan werkelijk fenomenaal te keer gaan op een Hammond B3. Regelmatig tourt Bruce ook door Nederland en hij is vaak in de bekende bluesclubs zoals in Apeldoorn en Oosterhout te bewonderen.
‘Blues from Down Under’ komen we niet zo vaak tegen en orgelblues al helemaal niet. Nu krijgen we toch een gigant in beeld die in Australië de ‘Most celebrated Hammond artist’ wordt genoemd en zelfs vergeleken wordt Jimi Hendrix. Lachy Doley is zijn naam en hij heeft inmiddels zijn derde album op de planken liggen onder de titel Conviction. De associatie met Jimi Hendrix is niet vreemd te noemen. Al meteen als je de eerste tonen van het openingsnummer hoort, ga je voor de bijl als echte liefhebber. Deze sound pakt je meteen bij de lurven. Af en toe lijkt het wel alsof Keith Emerson overgestapt is naar de blues. Maar het is vooral ook de stem van Lachy die imponeert. Strak, sterk, grauw, hees en donker, maar uitermate toonvast en loepzuiver zingt deze krokodillenjager. Een genot om naar te luisteren. De band produceert een heerlijke stuwende sound ondersteund door Jan Bangma op bas en Adam Church op drums. Typisch Hammond geluid, versterkt via de roterende en zwierende lesly’s in de boxen.