Frank Vander linden - Nachtwerk (2017) FLAC

"Het album 'Nachtwerk' verschijnt begin 2018, en is mogelijk de meest intense plaat die Frank ooit maakte." Zo staat het op Frank Vander linden zijn site. Understatement van het jaar.
Schrap dat woordje "mogelijk" maar: 'Nachtwerk' is met stellige zekerheid de meest intense plaat die Frank Vander linden ooit maakte. Punt.

Daarzie, de conclusie is bij dezen al gemaakt.

En dan nu de uitleg. 'Nachtwerk' komt net geen vier maanden na '24 uur' van De Mens. Dat is heel kort op elkaar, maar daar zit geen plan achter, zegt Vander linden. We geloven hem, want als er wel een plan achter had gezeten, dan was er meer tijd tussen de twee releases geweest. Dat is handiger voor marketingjongens, die zo exact hadden kunnen uitrekenen hoeveel winst ze hadden kunnen maken. Gelukkig is Vander linden geen marketingjongen, het gaat bij hem niet om winst.

Integendeel, het gaat om verlies. 'Nachtwerk' (de titel is overigens letterlijk te nemen, want de 10 songs zijn allemaal 's nachts geboren) gaat klaar en duidelijk over de scheiding van Frank Vander linden en Kat Steppe. Het is een breakup-album, zeker, maar het is evenzeer een verwerkingsplaat. Er zit ook een zekere drang/dwang achter de plaat: Vander linden moest dit vertellen, dat voel je in elke noot. De zanger stelt zich bijzonder kwetsbaar op, laat bijna ongeremd in zijn geschonden ziel kijken. Zo open hebben we Frank Vander linden nooit eerder meegemaakt. Het resultaat is een bijzonder breekbare schoonheid.

Ook in de instrumentatie en de arrangementen. De basis is altijd één gitaar, akoestisch of elektrisch, maar nooit opdringerig. Vaak wel virtuoos en tegelijk onopvallend. We wisten al langer dat Vander linden een zeer onderschat gitarist is, en dat is zijn eigen schuld, omdat hij nooit opschept over zijn gitaarspel. Dat heet ook efficiëntie. In zowat elk liedje wordt er over die basisgitaar een licht sausje gegoten door een tweede gitaar, of een piano, of een keyboard, heel af en toe wat percussie. De single Ik dacht aan een vrouw is een van de meest flamboyante songs op het album en dat zegt wel wat. De plaat evolueert ook, zowel muzikaal als inhoudelijk: van voor naar achter groeit de hoop van de protagonist, om in het slotlied Weet jij hoe het moet? onzeker, maar met vertrouwen, naar de toekomst te kijken, terwijl het de enige song is die een volledig groepsarrangement gekregen heeft. Alsof Vander linden zegt: lang genoeg alleen geweest. Letterlijk en figuurlijk. Dit houdt ook in, dat je deze 10 nummers precies in de volgorde moet beluisteren waarin ze op de plaat staan. Dat is nog eens lekker ouderwets.

Frank Vander linden solo is duidelijk iets anders dan De Mens. Ook met opzet. De Mens is een rocktrein die blijft voortdenderen, Frank-alleen-met-de-gitaar (zoals het op zijn eigen website staat) wordt maar om de zoveel jaar boven gehaald. Maar deze keer wel heel fors: de solotournee is vorige vrijdag gestart in Sint-Lievens Houten en loopt a rato van minstens twee of drie optredens per week door tot op 28 april in Merksem. Dat is veel werk voor een Mens alleen.